Why I Love This Book | Het Gouden Ei

Het boek 'Het Gouden Ei' van Tim Krabbé mag dan wel een kort verhaal zijn, maar dat maakt het zeker niet minder speciaal. Het boek is zelfs zo bijzonder, dat mijn filmpje 2 minuten te lang is! 

Rex heeft veel innerlijke conflicten met zichzelf, voornamelijk over wat er met zijn vriendin Saskia is gebeurd die dag in Frankrijk. Er worden ook veel details door de schrijver gegeven, bijvoorbeeld over wat Raymond, de uiteindelijke moordenaar, al die jaren heeft gedacht en gedaan voordat hij daadwerkelijk actie ondernam. De setting wordt hierdoor ook vrij specialistisch: hoe het bewuste tankstation en het extra huisje van Raymond eruit zien. De schrijver maakt Rex erg menselijk door al zijn gedachten die in het boek worden uitgedrukt. Je kunt niets anders doen dan met hem meeleven en zelf het mysterie van Saskia's verdwijning willen oplossen. Het lot speelt eveneens een belangrijke rol: het is maar toeval geweest dat Raymond precies Saskia uit ál die voorbijgaande buitenlanders koos. Tim Krabbé heeft nogal een buitensporig karakter weten te creëren: een persoon als de moordenaar is zeker niet normaal! Rex transformeert van een man die er al jaren probeert achter te komen wat er met zijn vriendin is gebeurd, tot een man waarmee hetzelfde gebeurt als met zijn vriendin. Hij had er dus echt álles voor over om te weten wat er zijn geliefde is aangedaan. Als je het boek uit hebt gelezen, snap je de titel maar al te goed. Saskia droomde ooit eens dat ze in een gouden ei gevangen zat en er niet uit kon ontsnappen. En deze droom voorspelde maar al te goed wat haar einde zou zijn. Het boek zit vol met onverwachte wendingen. Vooral het einde is iets wat je totaal niet verwacht. Het is zeker geen 'en ze leefden nog lang en gelukkig' verhaal! 

Het Gouden Ei voldoet dus aan heel wat punten om een bestseller te zijn. 

Ik was nooit in Isfahaan

Mijn groepje en ik verfilmden het verhaal 'Immuunsysteem' uit het boek 'Ik was nooit in Isfahaan' van de schrijver Tommy Wieringa. Dit verhaal draait om het feit dat wij, de Nederlanders, verre van hartelijk zijn. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de Arabieren in Alexandrië, die je maar al te graag helpen. 

Wij hebben ervoor gekozen een korte film van 90 seconden te maken bij 'Immuunsysteem', omdat wij op deze manier ons idee bij het verhaal konden uiten. Hélène Jeurgens sprak een voice-over in, die tijdens het afspelen van de video te horen zou zijn. Op deze manier combineerden wij twee opdrachten: het filmen én voorlezen van ons favoriete fragment. 

Als eerst maakten wij een script met wat op de gemaakte beelden te zien zou moeten zijn. Vervolgens filmden wij dan daadwerkelijk de beelden met Hélène Jeurgens in de hoofdrol. Verder speelden Diederik Markus, Rick Veldheer, Erik Groenendijk en Pim den Boon de behulpzame Arabieren. Zelf was ik de vrouw ik, het stereotype Nederlander, in het restaurant. Toen alle beelden geschoten waren door Rick Veldheer, Erik Groenendijk en mijzelf, was het tijd om al het losse materiaal in één video te verwerken. Dit alles is het werk geweest van Diederik Markus. 

Dit verhaal 'Immuunsysteem' heeft me laten realiseren hoe in ons zelf gekeerd wij Nederlanders soms kunnen zijn. We moeten natuurlijk niet veralgemeniseren, maar hoe vaak gebeurt het niet dat we met z'n allen maar doen alsof we niets merken en niet iemand anders te hulp schieten? 

Voor het filmpje zou ik graag verwijzen naar het leesdossier van Diederik Markus, omdat ik zelf problemen had met het uploaden van de video op mijn blog.